Yaşlı bir kadın süpermarketin ortasına düştü ama kimse onu kurtarmaya bile çalışmadı

“Teşekkür ederim canım,” diye fısıldadı büyükanne, sesi duygudan çatlayarak. Küçük kızın yardımıyla doğrulup nefes almayı başardı. Çocuğun hayat dolu ve masum varlığı, acısını biraz da olsa hafifletmiş gibiydi.

Sahne, aralarında paylaşılan bir sır gibi sessizce gelişti, ancak kalabalığın kayıtsızlığını kırmaya yetti. Az önce yoldan geçenler, şimdi giderek artan bir rahatsızlıkla izliyorlardı.

İndirimli spagetti rafına odaklanmış orta yaşlı bir kadın, aniden bir suçluluk duygusuyla sarsıldı. Öne doğru bir adım attı ve telefonuna uzandı; kayıt yapmak için değil, yardım çağırmak için. Bu sırada, kasada bekleyen bir adam, alışveriş poşetlerini bırakıp büyükannenin ayağa kalkmasına yardım etmek için kolunu uzattı.

Yavaş yavaş diğerleri de aynı yolu izledi; önceki kayıtsızlıklarının yerini kolektif bir sorumluluk duygusu aldı. Film çeken genç adam, utangaç bir şekilde telefonunu kaldırıp büyükannesinin bastonunu almak için eğildi ve beceriksizce özür dileyerek ona geri verdi.

Market müdürü, kargaşayı fark edip hemen geldi ve yaşlı kadına bir sandalye ve bir bardak su uzattı. Kadın yavaşça yerden kaldırılıp oturtuldu, rahat bir nefes aldıkça nefesleri yavaş yavaş düzeldi.

Büyükanne, etrafını saran yüzlere baktı; başlangıçta yüzlerini çevirmiş olan yüzler. Birkaç dakika önce yalnızlığın ağırlığıyla ağırlaşan kalbi şimdi daha hafif hissediyordu. Küçük kıza yumuşak bir gülümsemeyle baktı ve minnettarlıkla elini okşadı. “Sen cesur bir çocuksun,” dedi, sesi yılların bilgeliğini ve minnettarlığını yansıtıyordu.

Küçük kızın annesi, kızının yokluğunu nihayet fark edince aceleyle yanına geldi ve kızına gururla gülümseyip yaşlı kadına nazik sözleri için teşekkür etti. Mağaza şimdi farklı bir his veriyordu; önceki kopukluğun yerini birlik duygusu almıştı.

O kısa anlarda, süpermarketin tüm atmosferi değişti. Hâlâ acı çeken yaşlı kadın, yıllardır hissetmediği bir sıcaklık hissetti. Bu, bir çocuğun, etrafındaki herkese şefkatin asla ulaşılmaz olmadığını ve bazen en küçüklerimizin öncülük etmesi gerektiğini hatırlatan basit bir nezaket eylemiydi.

Sayfalar: 1 2

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir